Ernst Paul Beukema is sleutelfunctiehouder interne audit voor Pensioenfonds Forbo. ‘Een nieuwe rol binnen het pensioenfonds, maar wel een met veel raakvlakken met mijn eigen werk. Mensen, processen, of de organisatie vooruit helpen door de juiste vragen te stellen. Dat is wat mij het meeste aantrekt in mijn eigen vakgebied. Ik vind het dan ook een eer om iets wat ik leuk vind, nu voor het pensioenfonds te kunnen gaan doen.’
Als facilitair manager is Ernst Paul Beukema een welbekend gezicht bij Forbo. ‘Het idee was ooit om vijf jaar te blijven, maar inmiddels werk ik hier alweer ruim 20 jaar. Dit bedrijf heeft gewoon zo veel te bieden en is voortdurend in verandering. Hierdoor heb ik me steeds verder kunnen ontwikkelen en verdiepen in denkprocessen. Dat gaat vaak over logisch redeneren. Ik zie het zo: een situatie kan moeilijk zijn of ingewikkeld. Voor moeilijke dingen heb je kennis nodig, voor ingewikkelde dingen juist denkkracht. En ik help graag mee om ingewikkelde dingen makkelijker te maken.’
8-sterren sudoku’s en het pensioenfonds
‘Zo had ik het bestuur van het pensioenfonds al eens geholpen met een ingewikkelde kwestie. Na afloop zei ik: ‘Ik ben gek op zo’n 8-sterren sudoku, dus als je me nog eens nodig hebt, dan weet je me te vinden.’ Een tijdje geleden liet het bestuur me weten op zoek te zijn naar een sleutelfunctiehouder interne audit. Ik heb veel ervaring op het gebied van interne audits, bijvoorbeeld op het gebied van VGWM en ISO. Dan stel je ook veel vragen om erachter te komen hoe er gewerkt wordt en waar we ons kunnen verbeteren. Tegelijkertijd moet je van een afstand het grotere plaatje blijven zien. Dat zie ik voor de fabriek niet wezenlijk anders dan voor het pensioenfonds.’
Ambassadeur voor pensioenen
‘Als sleutelfunctiehouder interne audit zou ik graag willen weten hoe de processen voor de deelnemers verlopen. Loopt de communicatie over pensioenen goed, worden de deelnemers als klant gezien, hoe effectief is het pensioenfonds. Daarnaast wil ik deelnemers meer horen praten over pensioen. Want dat gebeurt zo weinig. En dat begrijp ik heel goed. Ik bekijk mijn eigen pensioen ook met wat afstand. Toch besef ik dat je nu al keuzes moet maken om te zorgen dat je leven straks gewoon door kan gaan. Dus nu al een fundament leggen, zodat straks niet alles afhangt van wat je opbouwt. Ik ga de lat voor mezelf niet meteen hoog leggen, maar hier ligt mooie taak als ambassadeur voor pensioenen. Ik zie mijn rol als sleutelfunctiehouder interne audit namelijk niet als een bureautaak’.
‘Pensioen is geen eindstation’
‘Want wat ik niet zo goed begrijp, is dat we het pensioen nog vaak als een soort eindstation zien waar alles is opgelost. We moeten juist los van het idee van ‘nu werken en straks is het beter’. Daarom zou ik tegen iedereen willen zeggen, stel de dingen die je belangrijk vindt niet uit tot later. Je weet gewoon niet wat de toekomst brengt. Zelf reis ik bijvoorbeeld graag. Onderweg zie je hoe de natuur mensen steeds weer voor uitdagingen stelt. En hoe we als mensen heel goed in staat zijn om ons heel snel aan te passen aan een nieuwe situatie. Want plots is zo’n virus er en dan gaat je reis opeens niet meer naar Alaska maar naar Vlieland. En daar is dan eigenlijk ook niks mis mee.’